And the results are...

De afgelopen twee dagen zaten we met de estafetteselecties in Sittard. Ja, Sittard, of all places. Niet echt in de buurt en als je tijdens de spits gaat rijden doe je er al snel vier uur over... Waarom dan helemaal daar? Omdat er een mooie indoorhal staat en ze heel goed soep op kunnen warmen! Vrijdagavond hadden we, onder leiding van "sportpsycholoog Wim" een sessie over teambuilding. Dit was een vervolg op een eerdere bijeenkomst in december en ik vond 't heel leuk en nuttig. Bij het mannenteam is echt sprake van een captain, Troy, maar bij het vrouwenteam is niet iemand die er heel erg uitspringt. Er is nogal een discussie ontstaan over het feit of we nou wel of niet een captain nodig hebben. Heel kort samengevat: de mannen vinden van wel, de vrouwen vinden van niet. Ieder van ons heeft wel iets waar ze sterk in is, en eigenlijk zijn we dus gezamenlijk captain. We voelen ons daar goed bij en weten precies bij wie we voor wat aan moeten kloppen (snap je?). Iedereen is supergemotiveerd, er wordt hard getraind en net zo hard gelachen!

Vandaag hebben we een aantal tests gedaan en 's middags veel gewisseld. De sprongtestjes vielen me erg tegen. We doen tegenwoordig veel sprongwerk tijdens de training, maar dat was nauwelijks te merken. Gelukkig ging het bij de sprinttesten beter. Ik liep sneller dan ooit op de 30m uit blok en op de 30m vliegend (met aanloop). Met de blokstarts zit ik nog niet bij de besten, maar het gaat echt de goeie kant op! Pascal was vandaag de snelste op de 30 vliegend, dat deed ze in 3.18 seconden, das dus echt heel goed! Maar met mijn 3.23 was ik ook dik tevreden. We liepen bijna allemaal sneller dan we tot nu toe deden. Goeie berichten dus vanuit Sittard!

Komt 't wel af?

Over 142 dagen beginnen de Spelen. Een veelgestelde vraag is:"Komt het wel op tijd af". Gek genoeg stel ik mezelf die vraag helemaal niet. Natuurlijk komt het af, want het moet af! Op de laatste foto's die ik heb gezien was het stadion al heel erg ver gevorderd. Oke, van een dak was nog geen sprake, maar wat moet je met een dak als het toch gewoon 35 graden is? Joop Alberda zei er het volgende over:"het kan zijn dat de verf van de lijnen op de baan nog nat is als je gaat starten, maar het komt af!" Een ander veelbesproken onderwerp is de veiligheid van de atleten. "Risicogroepen" als Amerika en Israel zitten niet in het Olympisch dorp. Maar is Spanje nu ook een risicogroep geworden? En hoe zit dat met de Nederlanders, wij zijn ook actief in Irak... Zodra we ons geplaatst hebben voor Athene wil ik me daar helemaal niet mee bezig houden. Dan gaat het alleen nog maar om 26 augustus, ergens in de avond, in een afgeladen stadion, met of zonder dak. Nb. op de foto van het stadion zijn heel creatief een atletiekbaan en grasmat geplaatst, in werkelijkheid is het binnenterrein nog een grote zandbak!

Dopingcontrole

Afgelopen woensdag was ik aan de beurt: "onverwachte" dopingcontrole. Ik zat er al op te wachten, de andere meiden van het team waren al gecontroleerd, ik kreeg bijna het gevoel dat ik er niet bijhoorde!!! Maar niets van waar dus, ik werd om half zeven 's avonds gebeld met de mededeling dat ik moest plassen. Nou, dat moest ik inderdaad en aangezien deze mevrouw in Amsterdam woonde en meteen richting Haarlem zou vertrekken besloot ik 't maar op te houden. Ik ging gewoon naar de krachttraining, en verwachtte haar daar rond half acht. Helaas, ze kwam pas om half negen, toen mijn blaas zo ongeveer op springen stond... Ik kon dus wel meteen en geloof me, het was genoeg voor drie controles. Bij het invullen van de medicijnen en supplementen die ik de laatste dagen had gebruikt bedacht ik me opeens dat ik nogal last van mijn kies had gehad. Dus: pijnstillers, nog meer pijnstillers, verdoving bij de tandarts en de "gewone" vitamines en mineralen. Wat zit er eigenlijk in zo'n verdoving? En is dat na anderhalve dag je lijf uit? Over een paar weken volgt de uitslag...

Trainingsstage


Het heerlijke weer van vandaag maakt dat ik nog meer uit kijk naar de komende trainingsstages te Tenerife en Grosetto.
Op www.terradellarte.com en dan specifiek bij Capanna Rossa en Poggio al Vento, kun je zien waar we logeren in april.

Tandarts

Het logische gevolg op mijn vorige stukje...
Ik ging nog vrij relaxed in die stoel zitten, maar toen mijn tandarts er meteen een boor bij pakte brak 't zweet me behoorlijk uit. Lekker vol op die zenuw, dus stak ie ook nog maar even een lange naald met verdoving in mijn tandvlees. Niet fijn, maar het helpt wel. Het voelde alsof ik de lippen van Michael Reiziger had gekregen, maar hij kon vlijtig boren zonder dat ik iets voelde. Onder de vulling van een mijn kiezen kwam nogal een verdachte putlucht vandaan. Wat heeft die man eigenlijk een vreselijk beroep. Maar daar wordt ie dan ook goed voor betaald (door mij in ieder geval wel!) Een kwartiertje later was het allemaal achter de rug en zat ik kwijlend op de fiets naar huis. 's Avonds lekker uit eten gegaan bij Specktakel om 't te vieren!

Kiespijn

Ik leef sinds twee dagen op ibuprofen. En dan niet die mini 200 tabletjes, nee, de hardcore 400. Na een halve dag heb ik al de maximaal toegestane hoeveelheid per etmaal naar binnengewerkt, dit weerhoudt me er totaal niet van om de rest van de dag (en nacht) vrolijk door te slikken!

Waarom ik niet naar de tandarts ga? Geloof me, ik zie mijn tandarts regelmatig. Te vaak naar mijn zin zelfs, zo'n acht keer per jaar. Het is altijd raak. Vulling vernieuwen, kies trekken en mijn favoriet: de zenuwbehandeling. Wie nog nooit een ontstoken zenuw heeft gehad kan ik niet heel goed uitleggen hoeveel pijn dat doet. Maar geloof me, je krijgt de neiging keihard met je hoofd tegen de muur te gaan beuken, als je die zenuw maar niet meer hoeft te voelen. Als die naald met verdoving er dan eindelijk in gaat bij de tandarts ben je als een kind zo blij.

"Helaas" is mijn zenuw niet ontstoken. Er zijn al regelmatig foto's gemaakt, vullingen in de buurt van de pijn vernieuwd en op tanden gehamerd om te kijken waar de pijn precies zit. Niks te vinden. "Het is stresspijn". Bedankt tandarts, hier heb ik echt wat aan. De eerste keer dat ik het had was toen mijn vader een zware bypass kreeg. Ok, toen had ik stress. Vorig jaar zomer, bij het WK Parijs, had ik er de eerste paar dagen ook last van. Was ook best spannend. Maar nu, nu gaat het gewoon goed met me! Maar ik heb wel veel "gedoe" achter de rug. En je moet natuurlijk nooit tegen mensen gaan zeggen dat je al zolang geen kiespijn meer hebt gehad. Dat is de goden verzoeken...

ADSL

Joepie, ik heb adsl en kan nu dus continu online zijn. Maar of dit een goeie ontwikkeling is... Zat ik eerst de hele tijd angstvallig de tijd in de gaten te houden als ik op internet zat, nu ben ik niet meer achter de computer weg te slaan. Vooral msn is een hele openbaring voor me. Lekker bijkletsen en dan vooral met mensen die je net nog op de training hebt gezien en die je de volgende dag weer ziet. Zo nuttig! Ik hoop natuurlijk te kunnen praten met mensen uit het buitenland, maar door het tijdsverschil lukt dat niet altijd. En telepatisch overbrengen aan anderen dat ik online ben is me tot nu toe ook nog niet gelukt helaas. Een echte "surfer" ben ik niet, leuke sites zijn van dus harte welkom!

Over professionaliteit gesproken

Vandaag lees ik in de krant dat Dennis van der Geest medisch onderzocht gaat worden. Dat klinkt zorgelijk. Er schieten meteen allemaal beelden door mijn hoofd van scans, noppen op lijven en uitgebreide tests. Het blijkt echter te gaan om een bloedonderzoek. EEN BLOEDONDERZOEK!!! Mijn bloed wordt +/- elke maand gecontroleerd. Eerst door de bondsarts en daarna gaan de resultaten door naar mijn voedingsdeskundige. Die kan dan kijken of er iets aangepast moet worden aan bijvoorbeeld de supplementen (vitamines, mineralen) die ik elke dag inneem. Hoe doen ze dat dan bij de judobond? Doet elke club alles voor zich (wordt iedereen aan zijn/haar lot overgelaten?), of is er wel centraal iets geregeld. Zijn de judoka's ook bezig met hun voeding en laten ze regelmatig controleren of ze niet overtraind zijn? Ik moet heel eerlijk zeggen, ik doe het dit jaar ook allemaal voor het eerst. Het is natuurlijk ook een kwestie van geld. En in mijn geval ook nog eens gebrek aan kennis, ik wist bijvoorbeeld niet dat je je zenuwstelsel kon laten doormeten... Wel zie ik meteen resultaat! Ik ging er eigenlijk van uit dat al deze dingen, als je al zo lang meedraait aan de top, vanzelfsprekend waren. Ik voel me opeens heel professioneel!

Sunday afternoon

Zondagmiddag, ik zit helemaal verrot met een blos op m'm wangen te hangen op de bank. Er is nix lekkerder dan 's ochtends vroeg de duinen in gaan (met chauf Joost natuurlijk), een training te doen waar je benen het ongeveer bij begeven en vervolgens de rest van de dag helemaal geen ruk meer uitvoeren! De dag voelt altijd geslaagd doordat je heuvels bent opgesprint, uitvalspassen hebt gedaan, beetje lopen draven langs het water (met te weinig pauze tussendoor) en tot slot nog even een pr hebt neergezet bij het killing "tunnel tot top" toetje. Bij het uitlopen kreeg ik kramp in mijn kuiten, morgen rustdag, massage, sauna en opladen voor de nieuwe trainingsweek.

Even reklame maken voor mijn sponsor...

Het gaat goed!!!

Een paar weken geleden (stuk of drie) liep ik nog te klagen tegen Wigert dat het niet goed ging. Ik werd te snel moe, kon de lange tempo's niet aan, voelde me niet fit, te veel last van mijn hamstrings. Ook bij Armand (voedingsdeskundige) was ik niet tevreden. Mijn zenuwgestel was niet optimaal klaar voor de training en mijn vetpercentage te hoog. Prompt ging het na al die klaagzang een stuk beter. Vandaag bijvoorbeeld, training in de hal in Utrecht, voelde ik me super. Eerst een paar startjes gedaan, niet mijn sterkste punt, maar ik verbaasde mezelf! Goede berichten. En ook de 60jes die we (Joan, Joost en ik) liepen gingen heerlijk. Weinig last van vermoeidheid: ik kon lekker doorbleren. Gister lekker staan smijten met de ijzers in het krachthok. Kortom, op alle fronten loopt 't!!!

Nieuw op de site

Onder het kopje "foto's" zijn nu ook een aantal meesprinters te bewonderen, al dan niet met kleren aan...!! Voor de meesprinters onder de lezers: heb je een leuke digitale foto en durf je daarmee op mijn site, mail 'm dan naar mij of de webmaster!

Ik háát fietsen

Gistermiddag "mocht" ik, nadat we 's ochtends in Utrecht hadden getraind, nog even lekker naar de sportschool...
Ik had mijn gezicht al zeker drie maanden niet laten zien bij Pauel, maar de dame achter de balie wist zowaar nog wie ik was! Er lag een pasje voor me klaar dus ik kan vanaf nu binnenlopen wanneer ik wil. Ik heb een relaxed "bovenlijf-circuit" gedaan, mijn benen waren al genoeg aangepakt in de indoorhal. Alleen het toetje, 5x5 minuten fietsen met twee minuten pauze, was een drama. Als ik ergens een hekel aan heb dan is het wel fietsen terwijl je niet vooruit gaat! Je zit standaard niet lekker en na een tijdje gaan de druppels zo over je rug lopen. Het schijnt wel heel goed te zijn voor je herstel; ik had vandaag geen spierpijn!