Kiespijn

Ik leef sinds twee dagen op ibuprofen. En dan niet die mini 200 tabletjes, nee, de hardcore 400. Na een halve dag heb ik al de maximaal toegestane hoeveelheid per etmaal naar binnengewerkt, dit weerhoudt me er totaal niet van om de rest van de dag (en nacht) vrolijk door te slikken!

Waarom ik niet naar de tandarts ga? Geloof me, ik zie mijn tandarts regelmatig. Te vaak naar mijn zin zelfs, zo'n acht keer per jaar. Het is altijd raak. Vulling vernieuwen, kies trekken en mijn favoriet: de zenuwbehandeling. Wie nog nooit een ontstoken zenuw heeft gehad kan ik niet heel goed uitleggen hoeveel pijn dat doet. Maar geloof me, je krijgt de neiging keihard met je hoofd tegen de muur te gaan beuken, als je die zenuw maar niet meer hoeft te voelen. Als die naald met verdoving er dan eindelijk in gaat bij de tandarts ben je als een kind zo blij.

"Helaas" is mijn zenuw niet ontstoken. Er zijn al regelmatig foto's gemaakt, vullingen in de buurt van de pijn vernieuwd en op tanden gehamerd om te kijken waar de pijn precies zit. Niks te vinden. "Het is stresspijn". Bedankt tandarts, hier heb ik echt wat aan. De eerste keer dat ik het had was toen mijn vader een zware bypass kreeg. Ok, toen had ik stress. Vorig jaar zomer, bij het WK Parijs, had ik er de eerste paar dagen ook last van. Was ook best spannend. Maar nu, nu gaat het gewoon goed met me! Maar ik heb wel veel "gedoe" achter de rug. En je moet natuurlijk nooit tegen mensen gaan zeggen dat je al zolang geen kiespijn meer hebt gehad. Dat is de goden verzoeken...