Foute wissel in Birmingham

Het was weekend dus stapten we maar weer eens in het vliegtuig... Dit keer naar Birmingham. We kwamen in een interland uit voor team Europe Select. Wedstrijden in Engeland zijn altijd leuk. Goeie sfeer, veel publiek en enthousiaste speakers!

De spanning die er in Madrid te veel was, was er nu te weinig. We hebben zo lang naar die kwalificatie uitgekeken dat we nu even moesten bijkomen. Joan heeft een blessure aan haar voet en kon helaas niet lopen. Wel meteen een mooie vuurdoop voor Rosina,  ze mocht als startloopster aan de bak. En dat deed ze hartstikke goed. De wissel van Jacky op Pascal was scherp, waardoor Pascal het stokje maar net bij het uiteinde vasthad.

Hierdoor werd het moeilijk om 'm met kracht in mijn hand te slaan en viel ie er meteen weer uit... Erg frustrerend. Ik voelde 'm wel, liep door en hoorde 'm vallen. Zonde van alle adrenaline, maar beter dat het nu gebeurt dan in een andere wedstrijd.

Zaterdag loop ik nog een 100je in Heusden en daarna beginnen de laatste voorbereidingen voor Athene.

Anne naar Athene!!!!!!!!!!!!!

De officiele lijst staat nu op de site van de IAAF. Nog steeds geen telefoontje, maar voor mij is het genoeg info!

Nee, ik weet nog niks!!!
Elke keer dat de telefoon gaat denk ik "nu ga ik het horen", maar dan is het "slechts" een van mijn lieve vrienden of familie die het ook zo graag wil weten...

Om de tijd door te komen lees ik de Metro, met daarin vandaag het volgende bericht:

"Durex geeft sporters condooms"
Durex stelt tijdens de Olympische Spelen 130.000 condooms beschikbaar. De deelnemers kunnen de condooms gratis afhalen bij de drogisterij in het Olympisch dorp. Ongeveer 10.500 sporters doen mee aan de Spelen. Bij de Zomerspelen van 2000 in Sydney bleken de ingekochte 50.000 condooms niet voldoende en moesten er 20.000 stuks extra worden ingevoerd.

Nou, dat geeft de uitspraken "meedoen is belangrijker dan winnen" en "sporten brengt mensen nader tot elkaar" toch weer een hele andere betekenis.
Was er, voor het durex tijdperk, een babyboom negen maanden na de Spelen?

Ondertussen blijft mijn telefoon stil en ben ik bang dat ze me een brief gaan sturen die ik pas vrijdag ontvang...

 

43.69 en naar Athene???
 
Soms vraag je je weleens af waarom je iets doet. Als je 's nachts naar de klok ligt te staren en het 3, 4, 5 en net geen zes uur ziet worden. Als je op een dag een keer of 50 naar de wc moet en je hartslag ver boven het gemiddelde ligt. Als het zweet continue in je handen staat en het heel moeilijk is om even niet aan de race te denken. Zo was het dus in Madrid. Onze laatste kans om een snelle tijd te lopen, Engeland en Spanje voor te blijven en ons te kunnen plaatsen voor Athene.
 
Ik heb me echt even afgevraagd wat er ook alweer zo leuk is aan atletiek.
 
Toen we eindelijk aan onze warming-up konden beginnen, het was inmiddels 20.30 uur, begon ik me eindelijk iets beter te voelen. In de callroom was ik zelfs "lekker gespannen" in plaats van gestressed. Het was lekker druk in het stadion, de vlaggen hingen stil en de sfeer was goed.
 
De tijd nog beter! Joan had vooraf last van haar voet waardoor Jacqueline niet helemaal vol weg durfde en de wissel tussen mij en Pascal was ook nog niet optimaal. Ik hou toch nog een pasje in als ik voor mijn gevoel te laat "pak" hoor. Het kan allemaal nog scherper dus.
 
Met deze tijd zijn we de Grieken voorbij en staan we weer op de 14e plek op de ranglijst. De "Asian games" waar we nog snelle tijden verwachtten blijken helemaal niet gehouden te worden, dus het lijkt er verdacht veel op dat we Athene hebben gehaald. Ik geloof het pas als ik de uiteindelijke ranglijst heb gezien en een bevestigend telefoontje heb gehad!
 
 

Seasonsbest en toch een kater

Eigenlijk ging het hartstikke goed. In de series had ik voor het eerst dit jaar een goede start en een redelijk ontspannen race. 11.72 met geldige wind, lekker! En ik ging met een gedeelde tweede tijd naar de finale. Ik had nog niet helemaal mijn eigen pas, maar dat zou in de finale dan wel komen. Het instarten daarvoor ging goed: was lekker fel. Zo fel, dat ik kramp kreeg in mijn linkerkuit. Dus zitten en rekken, staan en rekken. Vooral niet naar Wigert kijken, want ik was bang dat ie me anders van de baan zou halen...

En af moeten haken en je dan steeds afvragen of het misschien toch wel goed was gegaan; nee dank je. Maar echt lekker zat ik niet in mijn blok, er zat twijfel in mijn kop. Mijn start was slecht en ik voelde eigenlijk meteen kleine krampen in beide kuiten.

De rest van het veld liep door, Joan naar haar geweldige 11.35, terwijl ik jankend de baan verliet. Niet wat ik me ervan had voorgesteld...

Het goede nieuws is dat ik op tijd ben gestopt en dat er niks echt kapot is. Deze week word ik intensief behandeld door de fysio zodat ik zaterdag in Madrid gewoon kan lopen.

Zaterdag moet het echt gaan gebeuren, dus graag duimen rond 22.15!

Anne als model

Vandaag heeft Joan me na de training in Delft afgezet voor een heuse fotoshoot! In augustus sta ik samen met Inge de Bruin en Fatima Moreiro de Melo in de Beau Monde...
Toen ik aankwam werd Fatima gefotograveerd en dat deed ze heel professioneel. De moed zonk me een beetje in de schoenen. Ik stond nog in mijn trainingskloffie uit te dampen terwijl zij moeiteloos verschillende poses aannam en zwoel in de camera keek.

Lang leve visagiste Kym!Ze heeft me echt supermooi opgemaakt en kreeg zelfs volume in mijn haar (en 't zakte niet na twee minuten uit)! De fotograaf was zo slim om de camera niet pal voor mijn neus te houden maar op afstand, zodat ik een beetje kon relaxen. De kleding zou ik zelf niet uitgekozen hebben maar het zag er, toen ik 't aan had, hartstikke goed uit.

Iedereen was heel aardig en relaxed, ik voelde me net een prinsesje! Over een paar weken zal ik de foto's op de site zetten.

Wedstrijdritme

Wedstrijdritme, dat mis ik dus. Logisch, want mijn laatste individuele wedstrijd liep ik in St.Niklaas, weken geleden. En een estafette start is toch net wat anders dan vertrekken vanuit startblok. In de training gaat het allemaal hartstikke lekker, met instarten ook. Maar zodra t echt zo ver is ga ik op de automatische piloot en die staat niet zo goed afgesteld. Dus in Uden kwam ik meteen veel te rechtop en werd t weer een inhaalrace. 11.82 is dan nog niet eens zo slecht, maar ik weet dat het beter kan!!!! Volgende week dan maar...