43.69 en naar Athene???
 
Soms vraag je je weleens af waarom je iets doet. Als je 's nachts naar de klok ligt te staren en het 3, 4, 5 en net geen zes uur ziet worden. Als je op een dag een keer of 50 naar de wc moet en je hartslag ver boven het gemiddelde ligt. Als het zweet continue in je handen staat en het heel moeilijk is om even niet aan de race te denken. Zo was het dus in Madrid. Onze laatste kans om een snelle tijd te lopen, Engeland en Spanje voor te blijven en ons te kunnen plaatsen voor Athene.
 
Ik heb me echt even afgevraagd wat er ook alweer zo leuk is aan atletiek.
 
Toen we eindelijk aan onze warming-up konden beginnen, het was inmiddels 20.30 uur, begon ik me eindelijk iets beter te voelen. In de callroom was ik zelfs "lekker gespannen" in plaats van gestressed. Het was lekker druk in het stadion, de vlaggen hingen stil en de sfeer was goed.
 
De tijd nog beter! Joan had vooraf last van haar voet waardoor Jacqueline niet helemaal vol weg durfde en de wissel tussen mij en Pascal was ook nog niet optimaal. Ik hou toch nog een pasje in als ik voor mijn gevoel te laat "pak" hoor. Het kan allemaal nog scherper dus.
 
Met deze tijd zijn we de Grieken voorbij en staan we weer op de 14e plek op de ranglijst. De "Asian games" waar we nog snelle tijden verwachtten blijken helemaal niet gehouden te worden, dus het lijkt er verdacht veel op dat we Athene hebben gehaald. Ik geloof het pas als ik de uiteindelijke ranglijst heb gezien en een bevestigend telefoontje heb gehad!