Seasonsbest en toch een kater

Eigenlijk ging het hartstikke goed. In de series had ik voor het eerst dit jaar een goede start en een redelijk ontspannen race. 11.72 met geldige wind, lekker! En ik ging met een gedeelde tweede tijd naar de finale. Ik had nog niet helemaal mijn eigen pas, maar dat zou in de finale dan wel komen. Het instarten daarvoor ging goed: was lekker fel. Zo fel, dat ik kramp kreeg in mijn linkerkuit. Dus zitten en rekken, staan en rekken. Vooral niet naar Wigert kijken, want ik was bang dat ie me anders van de baan zou halen...

En af moeten haken en je dan steeds afvragen of het misschien toch wel goed was gegaan; nee dank je. Maar echt lekker zat ik niet in mijn blok, er zat twijfel in mijn kop. Mijn start was slecht en ik voelde eigenlijk meteen kleine krampen in beide kuiten.

De rest van het veld liep door, Joan naar haar geweldige 11.35, terwijl ik jankend de baan verliet. Niet wat ik me ervan had voorgesteld...

Het goede nieuws is dat ik op tijd ben gestopt en dat er niks echt kapot is. Deze week word ik intensief behandeld door de fysio zodat ik zaterdag in Madrid gewoon kan lopen.

Zaterdag moet het echt gaan gebeuren, dus graag duimen rond 22.15!