Eerste college dag

Nou ja "dag", ik had maar twee uurtjes les en toen zat het er alweer op! Woensdag, de dag dat het echt lekker weer gaat worden, zit ik van half negen tot half vijf in de banken en mag ik daarna doorracen naar Haarlem om te werken.

Maar morgen en donderdag kan ik nog wel van het lekkere weer genieten, dus ik mag eigenlijk niet klagen. Gisteravond was het trouwens ook heel goed te doen op het strand van Bloemendaal. Rose, salade en dansmuziek! Wat wil een mens nog meer...?

Nou, om eerlijk te zijn, een beetje beweging zo nu en dan. Ik ben het stilzitten alweer zat aan het worden. Niet dat ik behoefte heb om naar de atletiekbaan te gaan, maar ik heb wel lekker in de duinen gelopen zondagochtend. Andra kwam me voor de deur ophalen met haar Mercedes, wat een luxe!!

De komende weken combineer ik werk en school met een druk sociaal leven, daarna moet het sociale gedeelte weer plaats gaan maken voor trainingen. Nog ff genieten dus!!!

Ander leven

Gisteren ben ik begonnen met werken bij restaurant Specktakel. Het was weer even wennen maar ik heb niks belangrijks laten vallen! De komende weken ga ik daar mijn salaris bij elkaar verdienen. Na het wk zijn we we onze A-status kwijt en moet ik dus op een andere manier aan mijn geld komen.

Vanmorgen ben ik naar de hogeschool geweest voor mijn rooster. Op maandag en woensdag heb ik college, de andere dagen word ik geacht zelf aan mijn studie te werken. Ik begin ook meteen met Spaans, erg cool! Hoop dat ik alles straks een beetje kan vinden, zat vandaag al weer op de verkeerde verdieping...dus.

Ik blijf ondertussen een heel klein beetje in beweging bij de hockeyers. Natuurlijk maak ik ze eerst moe en ga ik dan pas meedoen, lijkt 't net alsof ik super fit ben!

Weer thuis

De aankomst op Schiphol was een grote chaos. Wat een mensen, wat een camera's, wat geweldig voor Rens!!! Maar dat wij ook perse bij dat feestje aanwezig moesten zijn, vond ik onlogisch. Ik wilde gewoon naar huis!

Ik ben niet lang gebleven en was heel blij toen ik mijn deur achter me dichttrok. Weer eens lekker in mijn eigen bed slapen. Natuurlijk spookt de estafette nog continue door mijn hoofd en voel ik me behoorlijk klote. Het is lastig om nu vooruit te kijken naar het volgende seizoen. Dat doe ik dan ook maar even niet. Eerst alles laten bezinken en dan plannen maken voor het komende jaar.

En dan nu het goeie nieuws:

Gister kon ik voor het eerst sinds lange tijd chips, chocola, drop en koek meenemen uit de supermarkt!!! Waarschijnlijk is de lol er over twee dagen vanaf, maar nu is het ultiem genot!! En ik heb weer kaas in de koelkast!!!

Gelukkig heb ik vanavond een heel klein beetje meegedaan met de looptraining van de hockeyers, wordt ik iets minder snel een vetklepje :-)

Kater

Nee, niet van de drank... We lagen echt heel goed in de race. Mijn wissel met Judith leek ook goed te gaan, maar op de een of andere manier wilde 't niet. Ik heb er geen verklaring voor, tis gewoon niet gelukt. Echt zo zonde. Nu heb ik het dus even heel erg gehad, maar ik weet dat ik over een tijdje gewoon weer keihard aan het trainen ben voor Goteborg. Alleen, nu even niet!

Verder weinig te melden, maar dat lijkt me duidelijk.

En nu wij nog!

Vandaag zijn we eindelijk aan de beurt!!! Onze oranje regenpakken zijn we nu wel zat, dus het is goed dat de zon eindelijk weer eens schijnt.

We zijn net terug van het "feestje" ter ere van Rens. Het echte feest is natuurlijk vanavond na de race. Want om elf uur 's ochtends met een watertje in je hand is toch soort van "net niet". Maar de sfeer zit er goed in en we hebben onwijs veel zin in vanavond.

Vannacht heb ik nog goed geslapen, maar het begint nu toch wel een beetje te kriebelen. We zitten in de eerste serie, met o.a. de USA en Bahama's. Nigeria zit een baan boven ons en die waren net nog aan het oefenen...we ruiken kansen!! De eerste twee van elke serie plus twee tijdsnelsten gaan door naar de finale. Dat wordt dus lastig maar we gaan gewoon knallen en zien dan wel waar we uitkomen.

Zo lang wachten is slecht bevallen, dus we hebben ons voorgenomen volgend jaar allemaal individueel aan de start te staan, is dat probleem ook opgelost.

Iedereen bedankt voor de lieve sms-jes, ik zal jullie laten weten als Balkenende ons ook belt ;-)

Laatste wisseltraining

Gisteren was een goeie dag om onze regenpakken te testen. Het kwam echt met bakken uit de hemel. Weinig zin om te trainen dus. Maar de NOS kwam filmen, dus we moesten er toch aan geloven. Gelukkig kwam Wigert op het briljante idee om dan maar wat in de hal te doen. Het is net zo'n soort hal als in Utrecht, ziet er uit als een gewone "gymvloer" maar je kan er met spikes op lopen.

We waren niet de enigen die bezig waren, de Amerikanen (met o.a. Maurice Greene) moesten nog beslissen wie er mee mag lopen met de estafette en waren voluit aan het knallen. Waarom moeten die mannen toch altijd zo een herrie maken? Als ze met elkaar praten is het zo hard dat de hele hal het hoort. Zal wel typisch Amerikaans zijn maar van mij hoeft het niet. Natuurlijk waren we niet onder de indruk (ok, misschien een klein beetje dan) en huppelden er gewoon lekker tussendoor!

T was wel bok en bokheet in de hal, dus ik stond zwetend voor de camera. Wees maar blij dat er geen "geur tv" bestaat! De NOS zend vlak voor de race een korte reportage uit.

Gelukkig konden we vandaag lekker in de zon trainen. Wel met veel wind, maar das een kwestie van aanpassen. Altijd fijn als een laatste training lekker loopt, zo kunnen we met een goed gevoel de wedstrijd in. Van mij mogen we morgen al lopen!!!

Zilver voor Smith!!!

De vlag heb ik iemand anders laten dragen, want dat werd veel te laat. Wie bedenkt het nu om de opening aan het eind van de avond te doen...? Maar de wedstrijd van Rutger liet ik natuurlijk niet aan me voorbij gaan. Wat super!! En zo gaaf om in het stadion te zitten en erbij te zijn.

Bij elke stoot stroomden de sms-jes binnen omdat we weer in beeld waren met onze oranje outfits. We zaten met kippenvel op de tribune. Iedereen is spontaan groupie van Rutger. Lekker om zo het toernooi te beginnen, en motiverend voor de atleten die nog moeten! Smithie bedankt!

"Morgen al in actie"

Ja je leest het goed, ik mag morgen al beginnen. Nee, niet omdat ik een wildcard heb gekregen voor de honderd meter, helaas... Maar ik mag tijdens de opening wel de vlag dragen!! Dat klinkt als een feest en ik vind het natuurlijk ook leuk, maar zo'n opening komt vaak neer op lang wachten en nog meer wachten. En nu dus ook verzuren in mijn armen omdat ik de hele tijd met die vlag rondloop :-)

We hebben net relaxt getraind op de baan. En niet eens in de regen maar heerlijk in 't zonnetje. Ik heb nog steeds last van mijn kniepezen, maar het lijkt iets beter te gaan. Gelukkig belemmert het me niet tijdens het lopen en heb ik geen napijn.

Zondag gaan we voluit wisselen, het programma is iets anders geworden dan ik dacht.

Vandaag was er ook nog een soort van "meeting met de schrijvende pers". Daar moet je dan aanwezig zijn, hoewel je van te voren al weet dat niemand iets aan je gaat vragen. Ik probeerde me nog op te dringen aan Wilmar Kortlever en Frank Woestenburg van de Telegraaf, maar helaas... Dan de prestaties maar laten spreken!

Aangekomen in Helsinki

We hebben net onze eerste maaltijd in het atletendorp achter de kiezen. De reis ging snel en ook het accrediteren was zo gebeurd. Dat heb ik weleens anders meegemaakt. De kamers hier zijn prima. We hadden eerst de sleutel gekregen van een kamer waar al iemand lag, maar uiteindelijk is 't allemaal goed gekomen. We hebben zelfs uitzicht op de trainingsbaan!

Vanmorgen had ik nog wel even wat stress voor vertrek. Ik was van de week vergeten naar de apotheek te gaan, kwam ik gisteravond achter. Vanmorgen moest ik dus nog ff op de fiets springen om mijn receptje op te halen. Heb je zin in! En toen ik wilde gaan ontbijten kwam ik erachter dat mobiele telefoons niet blijven drijven, niet in sinasappelsap in ieder geval. Dat heb ik dan weer. Donder zo mijn mobiel erin!!! Vette stress natuurlijk en ik heb dat ding pas een maand. Nadat ik 'm had afgedroogd leek alles in orde, tot ik een soort aflopend muziekje hoorde en ie ermee ophield.

Heel erg kansloos. Ik heb 'm goed laten drogen en 't lijkt erop dat het goed gaat komen. Alleen heeft ie nog wel veel moeite om een netwerk te vinden en zegt ie dat ie aan 't opladen is terwijl er geen stekker in zit. Mocht ik moeilijk te bereiken zijn, dan weet je nu waarom.

Ik kan al zo snel een stukje schrijven omdat we internet hebben op de kamer en Jacky zo lief was haar laptop mee te sjouwen. Straks de eerste teammeeting en daarna verwacht ik een gevecht met de muggen!!! Morgen iets van loslopen en wat kracht, zaterdag gaan we wisselen.

Sprinters zijn echt lui!

Nou het is bewezen hoor, sprinters zijn de meest luie sporters die er zijn. Ik kom net terug van mijn eerste "hockey looptraining" en ze hadden mijn programma van 1 uur in een half uur al afgewerkt. Die gasten joggen automatisch terug na de loopscholing en proberen zich ook niet te drukken tijdens het lopen. Dat 't bestaat!!!

Dat gaf me wel extra tijd om fijn wat buik- en rugspieroefeningen met ze te doen. Een minuutje planken is voor de meesten te veel gevraagd, dat dan weer wel.

Over twee weken gaan we echt beginnen, lekker het bos in en heuveltjes pakken. Dan zal ik zelf dus mee moeten lopen (in ieder geval naar het bos, daarna ga ik denk ik a la Wigert met mijn armen over elkaar bovenaan staan ;-). Komt mooi uit want dan blijf ik tijdens mijn "zomerstop" misschien toch nog een beetje in shape.

Anne wordt looptrainster
Soms kunnen dingen raar en snel gaan. Een half jaar geleden werd ik gevraagd om looptraining te geven bij de jeugd van hockeyclub Rood-Wit. Uiteindelijk is dat niet doorgegaan omdat het budget toch aan iets anders werd besteed.

Een week geleden werd ik via het Olympisch Steunpunt Haarlem opnieuw benaderd, maar nu om looptraining te geven bij heren 1, van dezelfde club!!! Net een gesprek gehad en ik kan morgen beginnen. Het gaat om een groep van ongeveer twintig man in de leeftijd van 20-27 jaar. In eerste instantie gaat het om 1 uurtje in de week en kijken we in oktober of het van beide kanten bevalt.

Nu maar hopen dat ze een beetje naar me willen luisteren en anders ga ik ze gewoon zo moe maken dat ze geen woord meer kunnen uitbrengen :-)