Stichting Sporttalenten van start, werken bij Vitamins Direct!

Deze week gaan we beginnen met de intakes van de 1e deelnemers aan het Topsport Ontwikkelingsplan van de Stichting Sporttalenten. Volgende week gaat Louis Wijdenbosch kijken hoe de jonge sporttalenten er fysiek voor staan en aan de hand van vragenlijsten en gesprekken worden sportprofielen voor de sporters opgesteld. Ik maak deel uit van het bestuur van de stichting en zal, waar ik kan, de sporters ondersteunen. Ik zal proberen bovenstaand artikel op de site te krijgen.

Een weekje later ga ik aan de slag bij Vitamins Direct Ik ga samenwerken met Armand Bettonviel en het is de bedoeling dat we topsportend Nederland het belang van de juiste voeding en supplementen laten inzien.

Een uitdagende klus maar het scheelt al een stuk als je uit eigen ervaring spreekt.

Ik heb er zin in!!!

Dat was het dan...

Vandaag is in de Telegraaf te lezen dat mijn atletiekcarriere voorbij is. Voor mij natuurlijk totaal geen nieuws, maar toch raar als het zo zwart op wit staat.
Waar ik met Wigert al na vorig seizoen over heb gesproken is nu voor iedereen duidelijk: ik ben er klaar mee.

En niet omdat ik atletiek niet meer leuk vind, maar wel omdat er geen reeele doelen meer zijn waarvoor ik me kan motiveren. En omdat mijn rug me vorig seizoen weer zo tegenwerkte. En omdat ik bezig ben met een studie en mijn gevoel me meer richting maatschappelijke dingen stuurt.

Nadat ik in 2000 gestopt was met atletiek en vertrokken naar Australie is er heel onverwacht nog een lange staart aan mijn trainingsjaren gekomen. Met dank aan Eric Roeske die me tijdens zijn WK in Brisbane (zonder daar iets voor te hoeven doen) inspireerde om terug in Nederland mijn spikes weer aan te trekken.

En voor ik het wist stond ik met de estafetteploeg op het WK in Parijs en daarna op de Spelen. Hoewel we met de ploeg niet alles hebben bereikt wat we wilden, ben ik steeds trotser op de dingen die wel lukten. Onze weg naar Athene was onvergetelijk!

Maar nu is het tijd voor andere dingen. HBO diploma halen, beginnen met werken. Maar ook gewoon nog lekker trainen en af en toe training geven aan de jeugd op Papendal.

Een echt afscheid is het dus niet, ik ben nog wel te vinden op de baan, maar niet meer aan de start...

Kraantje Lek en Tunnel Tot Top...

De laatste tijd heb ik op zondagochtend vaak moeite om op te staan en me richting duinen te begeven. Dit heeft met name te maken met het feit dat ik tegenwoordig over een sociaal leven beschik, in het kader van beter laat dan nooit.

Afgelopen zondag heb ik me, na een hockeyfeestje op vrijdag (dat duurde tot zaterdagochtend) en een etentje in Leiden op zaterdagavond, toch uit bed gehesen. Een blik uit het raam zorgde er bijna voor dat ik weer terug naar bed ging; donkere wolken en regen.

Maar ondanks dat sociale leven ben ik nog steeds (meestal) geen watje, dus ging ik toch maar voor dat stukkie rennen. Aangekomen bij de watertoren bleek dat Wigert zich had afgemeld (hij had waarschijnlijk ook uit het raam gekeken en zich bedacht) en dat Arno de training overnam. Arno was er natuurlijk ook blij mee dat het water met bakken uit de hemel kwam en hij er midden in stond i.p.v. thuis te zitten met een bakkie.

Ik weet niet of hij wilde afreageren of het gewoon op de planning stond, maar we begaven ons richting Kraantje Lek. Voor diegenen die niet op de hoogte zijn: Kraantje Lek = stijle zandheuvel die benen moe en zuur maakt en schoenen vies en vol zand.

Terwijl we heuveltje op en af gingen, al dan niet met passagiers op onze rug, hield het op met zachtjes regenen. Maar goed, doorweekter dan doorweekt kun je niet raken. Toch vond Arno het een goed idee om de "beschutting" van het bos op te zoeken.

Dit was gewoon een afleidingsmaneuvre om ons nietsvermoedend richting Tunnel Tot Top te krijgen. Tunnel Tot Top = lange heuvel die benen moe en zuur maakt.
Maar eerst gingen we natuurlijk nog wat andere heuveltjes bestormen.

Hoewel we nog pogingen deden om KAV coach Mul er van af te laten zien was er, zoals altijd, geen ontkomen aan. Ik wil Joost nog even bedanken voor zijn opmerking: 'Ja maar zonder Tunnel Tot Top is het toch geen echte training'. Soms begrijp ik die jongen gewoon niet!!

Na twee keer de heuvel te hebben bestormd was iedereen natuurlijk wel trots op zichzelf, ook al waren de benen zuur en moe! Arno, wederom, bedankt!

Het is inmiddels eind januari en ik ben inderdaad wat regelmatiger aan het trainen. Drie looptrainingen en 1 keer kracht. Ik merk dat ik kracht toch wel hard nodig heb, al is het maar voor het onderhoud zodat ik geen last krijg van mijn rug.

Terwijl de hele selectie (waaronder Wigert, Joan en Arno) in Stellenbosch heerlijk in de zon aan het trainen waren en wij hier in de storm, had ik het toch wel even moeilijk. Het was een weloverwogen en logisch besluit om het wat rustiger aan te gaan doen, maar als je iets zo lang met zoveel plezier hebt gedaan doet het toch pijn.

Ik ben nu hard aan het nadenken of ik in april nog mee zal gaan op trainingskamp. Een objectieve mening vormen is trouwens wel wat lastig als je coach je mailtjes stuurt met zonovergoten atletiekbanen, bedankt Wigert!

Met mijn stage ben ik klaar, nu alleen de opdracht nog... Plannen is nog steeds niet mijn sterkste kant!! Ik heb het heel erg naar mijn zin gehad bij VDHC en zoals het er nu uit ziet zijn mijn werkzaamheden daar allesbehalve afgelopen. Maar daarover meer als er echt iets te melden valt.

Vanaf maandag zit ik weer in de collegebanken, ook wel weer eens lekker!

Greetz,
Anne

Update

De reden dat ik de laatste maanden niks van me laten horen was NIET dat er niks te melden viel. Ik heb 't gewoon ontzettend druk. Tijdens mijn 3e collegejaar moet ik een half jaar stagelopen en dat is best pittig als je ook nog traint en werkt.

Maar het einde is in zicht, ik hoop eind januari iets meer te kunnen gaan trainen dan ik nu doe. Ik ben de herfst en winter tot nu toe redelijk doorgekomen, afgezien van een zware keelontsteking. En nu zit ik weer thuis omdat ik gister onder handen ben genomen door de kaakchirurg. Mijn wang is zo opgezwollen dat ik wel een hamster lijk!!! Maar als 't goed is trekt dat over een paar dagen weer bij.

Atletiek staat op een lager pitje dan de laatste jaren. Jacqueline heeft afscheid genomen van de estafetteploeg en grote individuele doelen heb ik niet meer. Ik vind het nog steeds heerlijk om te trainen maar het is ook heel erg fijn om af en toe een keer een trainng over te kunnen slaan.

Tijdens het winterseizoen kom ik zeker niet in actie, maar ik verwacht van de zomer nog wel een paar wedstrijdjes te gaan lopen. Studiepunten hebben nu wel de prioriteit!!

Daar gaan we weer!!!

Voor het eerst sinds jaren heb ik het gevoel dat ik echt zomervakantie heb gehad. De reden daarvoor (mijn rug) is minder prettig, maar ik heb er wel het beste van gemaakt. Gelukkig is alles nu weer oké, dus ik kan gewoon rustig aan beginnen met trainen.

Mijn eerste training was dinsdagochtend, lekker in de zon op de baan. Toen ik het schema zag dacht ik nog "eitje", halverwege was ik al op zoek naar zuurstof. Dat krijg je dus ook als je de zomer viert en zes weken je luie lijf niet in beweging zet. (behalve dan op de dansvloer af en toe)

Ik had me voorbereid op de spierpijn die zou gaan komen, maar was wel even vergeten dat 't de 2e dag altijd erger is! Kon vanmorgen amper mijn bed uit komen. En vanavond weer naar de baan, dus ben benieuwd hoe 't morgen voelt én of ik vanavond nog in staat ben om te springen bij De Dijk in Patronaat!!

Vakantie!

Na een (koud) weekje Frankrijk is het nu tijd voor rust. De komende weken even geen atletiek. Wel lekker stappen, eten waar ik zin in heb, werken en me voorbereiden op het komende collegejaar en mijn stage.

Vanaf 4 september ga ik stagelopen bij VDHC Human Performance Network en me o.a. verdiepen in de mogelijkheden van mentale training voor jeugdige sporttalenten.

Ik kan niet echt tevreden terugkijken op het afgelopen seizoen, maar de grootste winst is wel dat de problemen met mijn rug voorbij zijn.