Vanochtend om tien uur was het zo ver: tijd voor de, door iedereen gevreesde, eerste duintraining. Wigert gaf de training zelf, de opkomst was dan ook niet erg groot ;-)

Maar wat was het heerlijk. Lekker draven in het zonnetje. Niet te hard, wel te ver. Nou ja, te ver, het was net te doen. Als toetje liepen we de welbekende (voor insiders) "Tunnel to top". Als je daarvoor klaar staat moet je spontaan heel nodig plassen en schiet je hartslag de hoogte in. Maar het viel gewoon mee! In 54 seconden was ik boven en het deed niet eens pijn! (Later vandaag wel hoor.) En ook het uitjoggen, waar ik echt een hartgrondige hekel aan heb, konden mijn benen hebben. Het liep zelfs lekker, afgezien van de steek in mijn zij. En de rest van de dag lekker lui schaatsen kijken op de bank, heerlijk die zondagtraining!